Το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ) υποστηρίζει το Partnership to End Addiction, έναν οργανισμό με έδρα τις ΗΠΑ, με αποστολή την πρόληψη, τη θεραπεία και την αντιμετώπιση του εθισμού. Συγκεκριμένα, η δωρεά του ΙΣΝ ενισχύει τις προσπάθειες του οργανισμού να στηρίξει τις οικογένειες που βοηθούν τα αγαπημένα τους πρόσωπα να ξεπεράσουν τον εθισμό.
Σε συνέχεια πολυετούς έρευνας και κλινικού έργου, το Partnership to End Addiction έχει καταλήξει ότι οι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν εθισμό παρουσιάζουν καλύτερα θεραπευτικά αποτελέσματα, όταν μέλη από το στενό οικογενειακό τους περιβάλλον εμπλέκονται ενεργά και ουσιαστικά στη ζωή τους. Ως εκ τούτου, ο οργανισμός επικεντρώνεται στην ενδυνάμωση των οικογενειών, προκειμένου να λειτουργήσουν ως καθοριστικοί παράγοντες στην πρόληψη της κατάχρησης ουσιών από τα παιδιά και τα αγαπημένα τους πρόσωπα.
Για να το επιτύχει αυτό, ο οργανισμός Partnership to End Addiction συνεργάζεται με μία ομάδα εκπαιδευμένων γιατρών και εξειδικευμένων επαγγελματιών, η οποία υποστηρίζει τις οικογένειες μέσω τηλεφωνικής γραμμής του οργανισμού. Παράλληλα, ο οργανισμός διαθέτει μια σειρά από διαδικτυακά εργαλεία, όπως το πρόγραμμα μηνυμάτων Help & Hope και τα μαθήματα ηλεκτρονικής μάθησης (eLearning) του οργανισμού που προσφέρουν καθοδήγηση και χρήσιμες πληροφορίες στους γονείς και σε ενήλικες φροντιστές.
Συγκεκριμένα το ΙΣΝ υποστηρίζει τη διεύρυνση του έργου και κατ’ επέκταση του αντικτύπου του, μέσω της χρήσης ενός προγράμματος τεχνητής νοημοσύνης (chatbot) που θα είναι διαθέσιμο στον ιστότοπο του οργανισμού καθ’ όλη τη διάρκεια του εικοσιτετράωρου. Πρόκειται για ένα έργο τριετούς διάρκειας που βασίζεται στην εκτεταμένη ανάπτυξη των υποδομών συλλογής και διαχείρισης δεδομένων –η ανάπτυξη του οποίου πραγματοποιήθηκε με την υποστήριξη του ΙΣΝ, από το 2019 έως το 2022.
Σε βάθος τριετίας, το Partnership to End Addiction θα αναλύσει τα δεδομένα που συλλέγονται από τις συνομιλίες μέσω τηλεφώνου και μηνυμάτων, για τη δημιουργία ενός chatbot. Όταν το chatbot τεθεί σε λειτουργία, ο οργανισμός θα έχει τη δυνατότητα να παρέχει καθοδήγηση και πληροφορίες σε σημαντικά περισσότερους ενήλικες φροντιστές σε σύγκριση με τα έως τώρα δεδομένα, παραπέμποντας τα επείγοντα περιστατικά σε έναν/μία από τους εκπαιδευμένους γιατρούς του οργανισμού.